Όλο και συχνότερα σήμερα οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους, ήδη από τη βρεφική ηλικία, σε χώρους και δομές αγωγής και φροντίδας. Σε αυτούς τους χώρους υποδοχής οι επαγγελματίες παιδαγωγοί καλούνται να κάνουν κάτι τόσο οικείο και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό: να φροντίσουν, στο πλαίσιο μιας συλλογικότητας, βρέφη και ­μικρά παιδιά που δεν είναι τα δικά τους. Για τον σκοπό αυτό μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από τη φιλοσοφική και ηθική προσέγγιση της πρωτοπόρου Emmi Pikler –την πικλεριανή προσέγγιση ή παιδαγωγική Pikler– και να εφαρμόσουν τις αρχές της.
Οι αρχές της Emmi Pikler –η ελεύθερη κινητικότητα, η αυθόρμητη δράση, ο/η παιδαγωγός αναφοράς που εγγυάται τη σταθερότητα και τη συνέχεια, η παρατήρηση ως παιδαγωγικό εργαλείο, η ομαδική εργασία των εμπλεκομένων (παιδαγωγών, γονιών, διεπιστημονικών ομάδων) με εξατομικευμένη προσοχή σε κάθε παιδί κ.λπ.– είναι απόλυτα εναρμονισμένες με τις πιο πρόσφατες γνώσεις για την ανάπτυξη των βρεφών.
Το παρόν συλλογικό έργο περιγράφει αναλυτικά τις πτυχές και την εφαρμογή της πικλεριανής προσέγγισης, που επιδιώκει να προσφέρει σε κάθε παιδί, δεδομένης της απουσίας των γονιών του, ένα επαρκές αίσθημα ασφάλειας έτσι ώστε να περνά με ευχαρίστηση τις μέρες του σε μια δομή και να επωφελείται από ό,τι έχει στη διάθεσή του. Με τις κατάλληλες πρακτικές και την ανάλογη στάση από τον ενήλικα, το παιδί θα μεγαλώσει, θα γνωρίσει και θα οικοδομήσει τον εαυτό του, θα μάθει πώς να ανακαλύπτει τον κόσμο, να αλληλεπιδρά με τους άλλους...